Assurance, Promise and Hope – Yohan Abeynaike

The birth narrative of Jesus recorded in the gospels of Matthew, Luke and John describe the story through multiple perspectives and emphases. Each of these adds a further dimension to the historic coming of the Christ child. Speaking at the Carol Service of the Methodist Church in Kollupitiya, the FOCUS General Secretary Yohan Abeynaike, outlined three of these emphases (the Word becoming flesh, Immanuel and the sign of the child) and showed how the Christmas narratives continues to offer assurance, promise and hope to the world today.

Click here to read the full message.

December 29th, 2015

Don’t Re-Traumatise The War-Traumatised

A group of Sri Lankan university academics, including those who come from a FOCUS background, have called upon the Sri Lankan government, all political parties, the UN and other international bodies and sponsors of the UNHRC resolution to place the needs and concerns of those who suffered during the war at the forefront of any mechanisms that will be put in place in the future.

See the letter in full at https://www.colombotelegraph.com/index.php/dont-re-traumatise-the-war-traumatised-dons/

Add comment October 6th, 2015

What’s holding Sri Lankan women back from participating in the labor force? – Dileni Gunewardena (Updated)

Dileni Gunewardena takes a look at the impressive heritage Sri Lanka possesses in terms of female education and women’s health in comparison to those in South Asia and asks the question why Sri Lankan women lag behind in terms of economic participation.

See some of the questions that she is researching here.

Add comment October 6th, 2015

Why Do ‘Hybrids’ Oppose The Proposed Hybrid Investigation? – Jude Fernando

“It is the power of hybridity that enables the colonized to challenge the ‘inherited boundaries of power and knowledge’. It breaks down the symmetry and duality of the self/Other, insider/outsider, and establishes alternative spaces of power and knowledge.” – Homi Bhabha

Sri Lankans as individuals and as members of diverse ethnic groups are cultural, economic, and political hybrids. They are receptive to hybridity in anything and everything they do, without much regard for its long-term consequences. The cherished ideals of national sovereignty, national identity and the political order Sri Lankans want to protect are all transnational hybrids. Why then, do they reject ‘hybridity’ when it comes to verifying the allegations regarding the violations of human rights abuses, war crimes, and crimes against humanity?

Read the full article at http://www.lankanewsweb.net/featured/item/868-why-do-hybrids-oppose-the-proposed-hybrid-court-jude-fernando

Add comment September 28th, 2015

Christianity, Law and Sri Lanka – Sanjayan Rajasingham

How should Christians think about the law? Does the Bible provide some guidelines? Sanjayan Rajasingham looks afresh at the biblical basis and comes up with some things to think about…

Read and download the pdf version – Christianity, Law and Sri Lanka

July 28th, 2015

Being, Doing and Fighting

Reading through the gospel of Mark, I was drawn to the reasons that Jesus chose the twelve apostles;  “that they might be with him and that he might send them out to preach and to have authority to drive out demons.”  (Mk 3: 14-15) How seriously do we who follow Jesus today consider this same  […]

Continue Reading December 31st, 2012

ක්‍රීඩාව කිතුණු ඇසකින්

ක්‍රීඩාව යනු බාල මහලු අප සියලු දෙනාම පාහේ කුමන අන්දමකින් හෝ සහභාගීකම් දක්වමින්, අත්දකින, අත්විඳින දෙයකි. ගෙදර දොර අප කරන ව්‍යායාමයේ පටන්, තරඟකාරීභාවය උපරිම වූ ඔලිම්පික් උළෙලක්, ලෝක කුසලානයක් දක්වා වූ පුළුල් පරාසයක් පුරා විහිදි ක්‍රීඩාව කෙරෙහි අපි සියලු දෙනාම අඩු වැඩි වශයෙන් පෙ‍රැත්තක් දක්වමු. ක්‍රීඩාව තුල දක්නට ලැබෙන ජය පරාජය, දුක සතුට, අවේගය, ධෛර්යවන්තබව, නොපසුබට උත්සාහය, ඊර්ෂ්‍යාව, තරඟකාරීත්වය, නීති සමුදායකට කො‍ටුවී ක්‍රියා කිරීම, උපායශීලීත්වය, නව්‍යකරණය වැනි දෑ අපගේ ජීවිතවලට ඉතා සමීප වූ දෑය. එහෙත් අප මොහොතකට හෝ ක්‍රීඩාව කිතුණු ඇසකින් නිරීක්ෂණය කොට තිබෙනවාද? වෙනත් ආකාරයකට කිවහොත් විස්සයි විස්ස ලෝක කුසලානය, උසේන් බෝල්ට්ගේ රන් පදක්කම් ත්‍රිත්වය, ලාන්ස් ආම්ස්ට්‍රොන්ග්ගේ ක්‍රීඩා ජීවිතයේ කඩා වැටීම ආදී ක්‍රීඩාත්මක වටිනාමක් ඇති සිද්ධීන් සහ දෙවියන් වහන්සේ අතර සම්බන්ධතාවක් ඇත්දැයි සොයා බැලීමට අප උත්සුක වී තිබෙනවාද?
කොලොස්සි 1:16 සඳහන් ආකාරයට “…ස්වර්ගවල සහ පොළොවෙහිත් ඇති පෙනෙන්නා වූ දේවල්ද නොපෙනෙන්නාවූ දේවල්ද යන සියල්ල උන් වහන්සේ තුල මවන ලද්දේය; සියලු දේ උන් වහන්සේ කරණකොටගෙන ද උන් වහන්සේ උදෙසා ද මවා තිබේ.” ඒ අනුව ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ මෙලොව ඇති සියලු දේ කෙරෙහි අධිපතිකම් දක්වන්නේනම්, ක්‍රීඩාව ද උන් වහන්සේගේ ආධිපත්‍යය යටතට වැටේ. එහෙත් උන් වහන්සේ මෙලොවට ක්‍රීඩාව ගෙන ඒමේ අරමුණ කුමක්ද? මැවීමේ කතාව තුල මෙම පැනයට ඉඟියක් ලැබේ. උන් වහන්සේගේ මැවීම තුල මිනිසාගේ සතුට, වින්දනය, රසාස්වාදය වැනි අංග වලට ඉඩක් ලැබිණි. ඒ අනුව ක්‍රීඩාවද එවැන්නක් යැයි සැලකීමේ වරදක් නැත. නමුත් මිනිසාගේ වැටීම තුලින් අන් සියලු අංශ මෙන්ම, ක්‍රීඩාව තුල ද මිනිසා දේව කැමැත්තට පි‍ටුපා ඇත. මෙම වැටීම හේතුවෙන් ක්‍රීඩාවට එල්ල වී ඇති බලපෑම කුමක්ද?
මෙය හොඳින් තේරුම් ගැනීම සඳහා අපි උපකල්පිත සංකල්පයක් ගොඩනඟා ගනිමු; එනම් මිනිසාගේ වැටීම සිදු නොවුනේනම් ක්‍රීඩාව කෙබඳු ස්වරූපයක් ගනීද?මිනිසා, ක්‍රීඩාව තුල පිළිගත් නීතිරීති, සම්මතයන් වලට ගරු කරමින්, හිතකර මට්ටමක වූ තරඟකාරීත්වයක් තුල, ජය ලබාගැනීමේ අරමුණින් ක්‍රීඩාවේ නියැලෙනු ඇත. එවිට ක්‍රීඩාවේ නියැලීම තුලින් ලැබෙන්නාවූ තෘප්තිය උපරිමයටම භුක්ති විඳිමින්, ජය පරාජය සහ ඒ සමඟම ලැබෙන්නාවූ දුක සතුට එක සේ විඳ දරා ගනු ඇත. එවිට ඒ සියල්ලක් තුලින් ක්‍රීඩාවේ සැබෑ නිර්මාතෘ වූ දෙවියන් වහන්සේට නිසි ගෞරවය ලබා දෙනු ඇත. නමුත් මිනිසාගේ වැටීම තුල මේ සියල්ලක්ම උඩු යටිකුරු වූ බවක් දක්නට ලැබේ.
අද ක්‍රීඩාව හුදෙක් වින්දනය උදෙසා යෙදෙන්නක් නොව කීර්තිය, මුදල, බලය ලබාගැනීමේ උපාය මාර්ගයක් වී ඇත. මේ හේතුවෙන් මිනිසා, ක්‍රීඩාවේ නීති රීති, සම්මතයන් තුට්‍ටුවකට ගණන් නොගන්නාවූ අවාසනාවන්ත තත්වය උදා වී ඇත. 1986 ලෝක කුසලාන පාපන්දු තරඟාවලියේ, අවසන් පූර්ව වටයේ තරඟයකදී තමා දැනුවත්වම තම අත භාවිතා කරමින් ගෝලයක් වාර්තා කල ලෝක පූජිත පාපන්දු ක්‍රීඩක ඩියේගෝ මැරඩෝනා, මිනිසා නීති රීති වලට පිටින් යමින් හෝ ජයග්‍රහණය ලබා ගැනීමට තැත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් වූ කදිම උදාහරණයක් ගෙන හර පායි. එලෙසම මුදලට තරඟ පාවා දුන් බව පිළිගැනීම හේතුවෙන් දකුණු අප්‍රිකා ක්‍රිකට් කණ්ඩායමේ නායකයෙක් වූ හන්සි ක්‍රොන්යේ හට ජීවිතාන්තය තෙක් තරඟ තහනමක් අත් වූ අතර මහත්මා ක්‍රීඩාවට ගිය අවාසානවන්ත කල මේ සිද්ධියෙන් පැහැදිලි වේ. තම දක්ෂතා වැඩි කර ගැනීමේ අරමුණින් තහනම් උත්තේජක භාවිතය නිසා තමා දිනූ ජයග්‍රහණ යලි පූජා කිරීමට අමෙරිකාවේ හිටපු ධාවන ශූරී මේරියන් ජෝන්ස් හට සිදු වූ අතර, ස්වොත්සාහයෙන් ජය ලැබීමේ ඇති වටිනාකමට මෙය බලවත් පහරක් විය. එමෙන්ම ඇතැම් අප්‍රසන්න අංග ක්‍රීඩාවේ පැලපදියම් වී ඇත.(උදාහරණයක් ලෙස ක්‍රිකට් ක්‍රීඩාවේ දක්නට ලැබෙන “SLEDGING” හැඳින්විය හැකිය.) මේ සියල්ලක් තුලින්ම ක්‍රීඩාව තුලින් ලබා ගත හැකිව තිබූ සැබෑ වින්දනය ක්‍රීඩකයන් මෙන්ම, ක්‍රීඩාව නරඹන ප්‍රේක්ෂකයන්ද ලබනවාද යන්න සැක සහිතය. මන්ද ක්‍රීඩකයින් දූෂිත වූ ක්‍රීඩා රාමුවක තරඟ කරන අතර, මෙය නොදත් ප්‍රේක්ෂකයෝ, තම කාලය කැප කරමින් කට ඇරගෙන මේ දෙස බලා සිටිති.
එමෙන්ම අද බොහෝ ක්‍රීඩකයින් හට තම අනන්‍යතාවය පිළිබඳ ගැටලුවක් උද්ගත වී ඇති බව පෙනේ. විශේෂයෙන්ම සාර්ථකත්වයත් සමඟම ලැබෙන්නාවූ ප්‍රේක්ෂක ප්‍රතිචාරය ඔවුන්ට නැතුවම බැරි දෙයක් වී ඇත. කොටින්ම කිවහොත් ඔවුන් “ක්‍රීඩා තරු” බවට පත්ව ඇත. මෙහි කිසිඳු වරදක් මා දකින්නේ නැත. ඒ මන්ද එය ඔවුන් තම දක්ෂතා වලින් ලබාගත් දෙයක් හේතුවෙනි. එහෙත් ගැටලුව පැන නගින්නේ ඔවුන් එය ඕනෑවට වඩා ඔළුවට ගත් විටය. එවිට තමා හට එම දක්ෂතාවය ලබාදුන් දෙවියන් වහන්සේට දිය යුතු ගෞරවය ලබා දීමට ඔවුන් මැලි වෙයි. එමෙන්ම එවිට ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ තුල ලැබෙන සැබෑ අනන්‍යතාවය හඳුනා නොගැනීම නිසා, ක්‍රීඩාවෙන් සමුගත් විට හෝ ක්‍රීඩාව තුල අසාර්ථක වූ විට ගිලිහෙන ප්‍රේක්ෂක පිළිගැනීමට මුහුණ දීමට ඔවුන්ට අපහසු වේ. අද ඇතැම් ක්‍රීඩකයින්(සහ හිටපු ක්‍රීඩකයින්) තුල මෙම අවාසනාවන්ත තත්වය දක්නට ලැබේ.
ඒ අනුව අද ක්‍රීඩාව දේව කැමැත්තෙන් වඩ වඩා ඉවතටම යන බව පැහැදිලිය. ක්‍රීඩාව තුල මිනිසා තම ආධිපත්‍යය තහවුරු කර ගැනීමට උත්සාහ දැරීම හේතුවෙන්, ඒ තුල දෙවියන් වහන්සේගේ ක්‍රියාකාරීත්වය දැකීමට මිනිසා අපොහොසත් වී ඇත.මේ හේතුවෙන් මිනිසා හට තම සැබෑ තත්වය, එනම් තමා සීමාසහිත බවත්, දෙවියන් වහන්සේ සීමාරහිත බවත් අමතක වී ඇති බව පෙනේ. එහෙත් ආරම්භයේදී කිවූ අකාරයට ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ හට සියලු දේ යටත් බව වටහා ගැනීම වැදගත්ය. ඒ වටහා ගැනීම තුලින්, පාවුල්තුමා පිලිප්පි 3:12,13 සහ 2 තිමෝති 4:6-8 හි කියන පරිදි,ක්‍රීඩකයෙකු හොඳින් පුහුණු වී, නොපසුබට වීර්යයෙන් ජය ටැඹ කරා දිව යන්නේ යම් සේද, කිතුණු අපත් අවසානය තෙක්ම අපගේ මැවුම්කරුවාණන් සහ ගැලවුම්කරුවානන් වන ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ දෙසම නෙත් යොමාගෙන මෙලොව ජීවිත ගමන නිම කල යුතුය.

November 1st, 2012

ඇදුරන්ගේ සටන ‐ ජය ගත යුතු සටනක් ද? (Demands of the Academics – should they be won?)

විශ්ව විද්‍යාල ඇදුරන් වැඩ වරා සති කිහිපයකි. නමුත් වගකිව යුත්තන්ටත්, මහජනතාවටත් එය එතරම්ම දැනී නැත. සමහර වෘත්තීන් හි සේවාවන් සාමාන්‍ය ජනතාව හා ඍජුව සම්බනධ වන බැවින් එහි සිදුවන යම් බලපෑමක් කෂණිකව අත්දැකිය හැකි වුවත්, විශ්ව විද්‍යාල ඇදුරන් ගේ සේවය එසේ නොවන්නක් බැවින් එහි සිදුවන බලපෑම සාමාන්‍ය ජනතාවට කෂණිකව අත්දැකිය නොහැකි වී ඇත. වෛද්‍ය පීඨයන් හි දේශන පැවැත්වෙන බැවින් වෛද්‍ය සිසුන් හැරුණු කොට අනිකුත් බහුතරයක් වූ සිසුන් හා ඔවුන්ගේ දෙමව්පියන් හට පමණක් ප්‍රශ්නය ඍජු ලෙස බල පා ඇත. මේ අතර අපගේ උසස් අධ්‍යාපන ඇමතිතුමා මෑතකදි විශ්ව විද්‍යාල ඇදුරන්ගේ මෙම වෘත්තීය සමිති ඉල්ලීම් “පොඩි එකාගේ ලියුමට ” සමාන කළේය. එනම් එහි ගත යුත්තක් නොමැති බවය. එය හුදෙක් විහිළුවක් බවය. ඇදුරන්ගේ මෙම වෘත්තීමය ක්‍රියා මාර්ගය මෙලෙස පහසුවෙන් බැහැර කළ හැක්කක්ද?
විශ්ව විද්‍යාල ඇදුරන් ද අප සමාජයේ ම උප කුලකයකි. එසේම අප සමාජයේ අනිකුත් වෘත්තින් හි අඩුපාඩු, වංචා තවත් වෘත්තියක නැතැයි පැවසීම ද විහිළුවකි. එමෙන්ම සමාජයේ කෙතෙරම් අඩු පාඩු, දූෂණ වංචා තිබුණ ද තම වෘත්තිය කැප වීමෙන් හා සත්‍ය ගරුකව ඉටු කරන පුරවැසියන් අප සමාජය තුළ අදද දැකිය හැක. මෙම හොඳ නරක ස්වභාවයන් විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්ය වරුන්ගේ වෘත්තියට ද පොදු වු කාරණයෝය.
බොහෝ විට ඔවුන් ලබන වැටුපට සරිලන සේවයක් නොකරන බවට ද අවලාද නැඟේ. නිදහස් වෙළඳ කලාපයේ සේවය කරන සේවක සේවිකාවන් බොහොමයකට එක වැඩ මුරයක් තුළ නිම කළ යුතු කිසියම් වැඩ ප්‍රමාණයක් ඇත. මෙය “ටාගට් එක ” ලෙස ඔවුන් අතර ප්‍රචලිතය. විශ්ව විද්‍යාල ඇදුරකු ගේ සේවයේ ප්‍රමාණාත්මක බව ගණනය කිරීමට එලෙස “ටාගට් ” පැනවිය හැකිද? එලෙසම ඇදුරන්ගේ සේවයේ ගුණාත්මක බව සොයා බැලීමට “කොලිටි කොන්ට්‍රෝලස්ලා ” පත් කළ හැකිද? මෙම වෘත්තියෙහි පවතින මෙම සුවිශේෂි බව සමාජය හඳුනා ගත යුතු අතර, ඔවුන්ගේ සේවයේ උපරීම ඵල අප සමාජයට ලබා දීමට පාලකයන් ක්‍රියා කළ යුතුය..
මෙම වෘත්තියට පසු ආකර්ෂණීය බවක් අප ලබා දී තිබේද? මෙහිදි ඔවුන් නඟන ප්‍රධාන තර්කයක් මතකයට නඟනු කැමැත්තෙමි. අපේ ජනාධිපතිතුමා නවක මන්ත්‍රිවරයකු ලෙස 1970 දි පාර්ලිමේන්තුවට යද්දි ඔහුගේ මාසික වැටුප රු.600.00 කි. එකළ නවක උපාධිධරයෙකු මහ බැංකුවේ පත්වීමක් ලදහොත් ඔහු හෝ ඇයගේ මාසික වැටුප ද රු. 600.00 කි. නමුත් එකළ උපාධිය හොඳින් සමත්ව විශ්ව විද්‍යාලයේ ආචාර්යය මඩුල්ලට ඇතුල් වන නවකයෙකු ගේ මාසික වැටුප රු. 700.00 කි. අද නවක මන්ත්‍රීවරයෙකු ගේ වැටුප ගණනය කළ හැකිද? එහි සීමාවක් තිබේද? දුරකථන හා වෙනත් පහසුකම් වලට සීමාවන් තිබේද? අද මහ බැංකුවට අනුයුක්ත වන නවක උපාධිධරයෙකුගේ මාසික වැටුප රු.60,000.00 ඉක්මවන බව පැවසේ. නමුත් අද විශ්ව විද්‍යාල අධ්‍යයන කාර්ය මණ්ඩලයට ප්‍රථම පෙළ සාමාර්ථයක් ඇතිව අළුතින් ඇතුල් වන නවක උපාධිධරයෙකුගේ මාසික වැටුප රු.30,000.00 ටත් අඩුය. එසේ නම් හැත්තෑව දශකයේ සිට මේ දක්වා මෙම වෘත්තියට දී ඇත්තේ කිනම් වැදගත් කමක්ද? කිනම් ආකර්ශණීය බවක්ද? සැබැවින්ම සිදු වී ඇත්තේ හැන්ද අත ඇති අය තමාට ම හැකි තරම් ඛෙදා ගැනීමක් නොවේද?
ඔවුන්ගේ වැටුප් තලයන් මෙලෙස අඩු තත්වයක තිබීමට තවත් හේතුවක් නම්, ඔවුන්ගේ වෘත්තීය සමිති ක්‍රියා මාර්ග එතරම්ම ප්‍රබල නොවීම ය. සමහර රැකියා වලින් ඇති කරන වෘත්තීය සමිති ක්‍රියා මාර්ග සමාජයට ඇති කරන බලපෑම ක්ෂණිකය. එවැන්නන් ගේ ඉල්ලීම් වලට ප්‍රතිචාර දැක්වීමේ දී පාලකයෝ ද ඉක්මන්ය. ක්ෂණිකව බලපෑමක් ඇති නොවුව ද දිගු කාලීන බලපෑම් ඇති කරන මෙවැන් වෘත්තීය සමිති ගෙනෙන්නා වු ඉල්ලීම් වලට අප පාලකයෝ එදත් අදත් එක සේ සංවේදි නොවෙති.
මේ තත්වය නිසා නවක උපාධිධාරින් විශ්ව විද්‍යාල අධ්‍යයන කාර්ය මණ්ඩලයට ආකර්ශණය කර ගැනීමට නොහැකි වී ඇත. එබැවින් දෙස් විදෙස් හි ඉහළ වැටුප් තලයන් ඇති රැකියා වලට ඔවුහු නැඹුරු වීම පුදුමයට කරුණක් නොවේ. මෙම තත්වය නවක උපාධිධාරින්ට පමණක් නොව පරිණත මහාචාර්යවරුන්ට ද පොදු වු කාරණයකි. බොහෝ විට ඔවුන්ගේ ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් ඔවුන්ට වඩා ඉහළ වැටුප් ලබති. තවත් විටෙක ඔවුහු විශ්ව විද්‍යාල අධ්‍යයන කටයුතු හා පර්යේෂණ කටයුතු වලින් බැහැර වී වෙනත් පහසු ආදායම් මාර්ග වෙත යොමු වෙති. (උදා: උසස් පෙළ සිසුන් ට ටියුෂන් දීම.)
මෙම සියළු කාරණා වලින් සිදු වී ඇත්තේ විශ්ව විද්‍යාල වල ගුණාත්මක බව පිරිහිම හා ඒවා පවත්වා යා නොහැකි තත්වයකට පත්වීමයි.
සමහර විශ්ව විද්‍යාල ඇදුරන් ද මෙම වෘත්තීය සමිති ක්‍රියා මාර්ගය අසාධාරණ බව පවසති. මෑතකදි එක් මහාචාර්යවරයෙකු පැවසුයේ තමාගේ දරුවන් තමාට වඩා වැටුප් ලබන බවය. දැනට තමාගේ දියණිය විශ්ව විද්‍යාල සිසුවියක් බවත්, බොහෝ විට තමාට වඩා ඉහළ වැටුපක් සහිත රැකියාවක නිරත වීමට ඇයට හැකි බවත් ය. එම මහචාර්යවරයාගේ අදහස නම් විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්යවරයෙකු ගේ සේවය ගරු කටයුතු රැකියාවක් නිසා ඉහළ වැටුප් අපේක්ෂා නොකළ යුතු බවය.
එය සත්‍යයකි. විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්යවරයෙකු ගේ මෙහෙවර ගරු කටයුතු දෙයකි. ඔවුන් මේ සියල්ල කරන්නේ ජාතියට ඇති කැපවීම නිසා විය හැකිය. නමුත් ඒ දේ මත පමණක් රදා පවතිමින් මෙරට උසස් අධ්‍යාපනය නඟා සිටුවිය හැකිද?
මෙම ගරු කටයුතු සේවයට දිය යුතු ගරුත්වය කෙසේ වෙතත් අද විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ව “නිකමුන් ” බිහිකරන්නා වු පිරිසක් ලෙස හංවඩු ගසා ඇත. ඔවුන්ට දිය යුතු ගරුත්වය ගැන හැඟීමක් අප පාලකයන්ට නැත. මහාචාර්ය සරත්චන්ද්‍ර ට කාණු පල්ලෙ දමා පහර දුන්නේ ඒ නිසාය. වසර ගණනාවක් ගෙවුනද, පාලක පක්ෂය වෙනස් වූව ද මෙම තත්වය වෙනසකට භාජනය වී ඇති වගක් පෙනෙන්නට නැත.
විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සටන විශ්ව විද්‍යාල අධ්‍යාපනයට පමණක් සීමා වී නොමැත. ඔවුන් දේශීය දළ ජාතික නිෂ්පාදනයෙන් 6% ක් අධ්‍යාපනයට වෙන් කරන මෙන් ද ඉල්ලා සිටිති. දින දින වැසී යන පාසැල් ගණන නිරීක්ෂණය කළ විට එම ඉල්ලීමේ වලංගුතාවය හඳුනා ගැනීම එතරම් අපහසු නොවේ. විශ්ව විද්‍යාල වලට සිසුන් බඳවා ගන්නේ දිස්ත්‍රික්ක පදනම සැළකිල්ලට ගෙනය. ඊට හේතුව දිස්ත්‍රික්ක පදනමින් අධ්‍යාපන පහසුකම් වල පවතින විෂමතාවයයි. මෙම ක්‍රමය දියත් කළේ මීට වසර ගණනාවකට පෙරය. නමුත් මේ විෂමතාවය ඉවත් කර, සෑම දිස්ත්‍රික්කයකටම සම අධ්‍යාපන පහසුකම් ලබා දීමට මෙතෙක් කිසිදු රජයක් ඵලදායි පියවරක් ගෙන නොමැත. දළ ජාතික නිෂ්පාදිතයෙන් අධ්‍යාපනයට වෙන් කරන සොච්චමක මුදලින් මෙම කාර්යය විධිමත්ව කළ නොහැකිය.
අද මෙරට විශ්ව විද්‍යාල වල වෛද්‍ය පිඨයන් හි භූටාන වෛද්‍ය සිසු සිසුවියන් ඉගෙන ගන්නා බව අපි දැක ඇත්තෙමු. නමුත් භූටානයේ දළ දේශීය නිෂ්පාදනයෙන් අධ්‍යාපනය සඳහා වෙන් කරන ප්‍රතිශතය ශ්‍රි ලංකාවට වඩා වැඩි බව පැවසේ. කරුණු කාරණා එලෙස නම්, ශ්‍රි ලාංකික සිසු සිසුවියන්ට වෛද්‍ය විද්‍යාව හැදෑරීමට භූටානය බලා යෑමට සිදු වන දිනය වැඩි ඈතක නොවනු ඇත.
මේ කරුණු සළකා බැලීමේ දී විශ්ව විද්‍යාල ඇදුරන්ගේ මෙම වෘත්තීය සමිති ක්‍රියා මාර්ගය හුදෙක් ඔවුන්ගේ පඩිපත වැඩි කර ගන්නාවට වඩා වැඩි යමකි. ඔවුන් ගේ ඉල්ලීම් “පොඩි එකාගේ” ලියුමට වඩා බරපතලය. මෙය විශ්ව විද්‍යාල ඇදුරන්, ජාතියේ අනාගත අභිවෘද්ධිය සැළකිල්ලට ගනිමින් ගෙන යන්නා වු සටනකී. ඔවුහු තම සටන ජය ගත යුත්තේ එනිසාය.
කෝලිත දිසානායක.

Download PDF

Add comment August 21st, 2012